به گزارش شهرآرانیوز، ۶۳کیلومتر باید از مشهد به سمت جاده نیشابور بروی تا برسی به مکانی که آوردگاه خدمت خالصانه و با کرامت خادمان و دوستداران امام رضا (ع) است. همانجا که خادمانش معتقدند امام رضا (ع) قلبشان است و باید از میهمان امام با قلبشان پذیرایی کنند. ۶۳کیلومتر باید از مشهد دور شوی تا برسی به نخستین موکبی که زائران پیاده امام رضا (ع) وقتی اولین قدمهای سفر عاشقانه خود را از قدمگاه نیشابور برمیدارند به اینجا برسند؛ ۶۳کیلومتری جاده نیشابور که چند سالی است به مامنی برای زائران تبدیل شده تا با خیال راحت، خود را به آن برسانند و از پذیراییهای ناب و خوشمزه آن بهره ببرند و در موکب بین راهی حضرت قاسمابنالحسن (ع) آرام گیرند و برای چند ساعتی، نفسی چاق کنند و دردهای راهِ رفتهشان را التیام بخشند تا برای ادامه مسیر عاشقانهای که انتخاب کردند جان بگیرند.
از مشهد که راه میافتیم باید حدود یک ساعتی در جاده برانیم تا به ۶۳ کیلومتری جاده نیشابور و دقیقا ابتدای شهر بینالود برسیم. کنار جاده، موکبی عریض و طویل به همت تعدادی از مردان خدا با نام «حضرت قاسمبنالحسن (ع)» راه اندازی شده است که ابتدای آن میتوان ماکتی بزرگ از گلدسته و بارگاه دید که حداقل ارتفاع آن ۱۵ متر است و به خاطر وجود باد شدید، محکم به داربستها، تکیه داده شده است و زائرها از زیر این گنبد نمادین عبور میکنند و به محیط موکب پا میگذارند. سابقه احداث این موکب به ۱۴ سال پیش یعنی ۱۳۹۰ برمیگردد.
آن زمان به اندازه حالا، این موکب، عرض و طول نداشت و در میانه این جاده خاکی که امکاناتش در حد خط فقر بود تنها با کانکسی حدودا ۱۵ متری و ۱۰ خادم که با یکدیگر دوست بودند و هستند کار خود را آغاز کرد. کمکم وسعت موکب بیشتر و بیشتر شد تا رسید به امروز که طول و عرض آن حدود ۳۰۰ متر است و چندین بخش خدمتی از جمله پذیرایی، اسکان موقت و شبخواب، خیاط خانه، واحد درمان و ماساژ، بخش فرهنگی و تعمیر کفش و کیف برای زائران پیاده امام رضا (ع) دارد و با حضور ۷۰ خادم که غالب آنها جوان هستند از میهمانان امام پذیرایی میکنند.
پیشانی کار موکب که آن را میان زائران عزیز کرده، نحوه خدمت رسانی خادمانش است؛ خادمانی که هر کدام تلاش میکنند بهترینِ خود را برای امام رئوف (ع) در این موکب نشان دهند و از جان و دل، هر کاری که بتوانند انجام میدهند تا کار موکب لنگ نماند. رضا رحمانی، از جمله این خادمان است که از ابتدای کار، در موکب حضرت قاسمبنالحسن (ع) حضور داشته است. او میگوید: «امام رضا (ع) برای همه ما عزیز است و سلطان ماست. ما میخواهیم آنطور که در شأن امام است از زائرانش پذیرایی کنیم و زائران با حال خوب از موکب ما عبور کنند.»
از رحمانی سوال میکنم، چرا اینجا؟ چرا با شرایط سختی که برپا کردن موکب در چنین جادهای دارد تصمیم گرفتید ۶۳ کیلومتر را روزانه بروید و بیایید؟ «توی شهر ممکن است خیلی از افراد، موکبی کوچک یا بزرگ برپا کنند که خب، آن هم لازم است، اما جاده نیشابور که بسیاری از زائران، شروع پیاده رویشان از این نقطه است مغفول مانده است. اوایل که موکب را راه اندازی کردیم پرنده در این بیابان پر نمیزد و برای تامین آب و گاز و برق، مشکلات زیادی داشتیم. حال شما فکر کنید زائر پیاده، خسته و گرسنه، وقتی در این مسیر قدم میگذارد به جایی برسد که مایه خوشحالی و آرامشش شود تا حتی برای ساعتی که شده، خستگیاش را رفع کند. همین لبخند برای ما بسیار ارزش دارد. من و دوستانم معتقدیم امام رضا (ع) قلب ماست و ما باید از میهمان امام با قلبمان پذیرایی کنیم؛ لذا تلاش میکنیم هر خدمتی که اینجا به زائر میدهیم به بهترین شکل ممکن و به گونهای باشد که خاطره خوشی از موکب حضرت قاسمابنالحسن (ع) در ذهنش به یادگار بماند.»
ساعت خدمترسانی در اینجا از ۷ صبح شروع میشود و تا شب که زائران در رفت و آمد هستند ادامه دارد. فقط کافی است نیمی از روز را اینجا به نظاره بنشینید. خادمان در وعده صبحانه با نیمرو، املت، خوراک سوسیس و ... از زائران پذیرایی میکنند. چای این موکب همیشه به راه است. میان وعدهها در میانه جادهای نیمه برهوت، کمی غیر عادی و دور از انتظار است؛ یخمک، آب طالبی خنک، هندوانه، سیب، سیبزمینی سرخ کرده، دوغ خنک، کیک و بیسکوییت و ... بخشی از آنهاست. پخت فلافل و همبرگر نیز در وعدههای غذایی به زائران تقدیم میشود که تمام اینها با لبخندی بر لب و تواضع و کلام محبتآمیز انجام میشود.
ارادت خادمان موکب «حضرت قاسمابنالحسن (ع)» را میتوان از زبان زائران دور و نزدیکی که از تهران، شاهرود، سبزوار، کاشمر، جوین و ... به اینجا پا میگذارند هم شنید. مثل جوانهای دهه هشتادی از روستای ارگ کاشمر که کنار صفحه شارژ موبایل ایستادهاند و به دنبال ارتباط با دنیای مجازی هستند. رضای ۲۱ ساله یکی از همین جوانهاست و میگوید: «تقریبا نیمی از جمعیت روستایمان برای شرکت در کاروانهای پیاده امام رضا (ع) ثبتنام کردند و این راه را از قدمگاه نیشابور، آغاز کردیم.» او تنوع پذیرایی و خدمات موکب را تایید میکند و ادامه میدهد: «توی همین چند ساعتی که آمدم هم توانستم گوشیام را شارژ کنم، هم استراحت کنم و هم پذیرایی متنوعی مثل هندوانه، سیبزمینی سرخکرده، چای، یخمک و آبطالبی خنک داشت و استفاده کردم.»
مادربزرگی از سبزوار نیز که به همراه دخترش در این مسیر برای اولین بار پا گذاشته و برای درمان پای آسیبدیده دخترش به واحد درمانی مراجعه کرده، میگوید: «از قدمگاه که راه افتادیم خداراشکر گرما خیلی اذیتمان نکرد. موکبها برای استراحت زیاد بودند و به خوبی از زائرها پذیرایی کردند؛ اما هیچکدامشان مثل اینجا نبود و بخش درمانی نداشتند. وقتی داشتیم میآمدیم عدهای توی مسیر گفتند موکب حضرت قاسمابنالحسن (ع)، کادر پزشکی هم دارد.»
در نهایت به سراغ حمید آرینکیا، مسئول موکب «حضرت قاسمابنالحسن (ع)» میرویم تا دقیقتر برایمان از این همه سال خدمت و ارادت خود و دوستانش به ما بگوید. آرینکیا که به گفته خودش از بچگی در خانوادهای مذهبی بزرگ شده و در هیئتهای خانوادگی و دوستانه زیادی نفس کشیده و قد راست کرده و امروز به میانسالی رسیده است درباره دلیل حضورش و برپایی این موکب میگوید: «من از شما میپرسم شما برای اینکه در زندگی حالتان خوب شود چه میکنید؟ ما همه اینجا آمدهایم تا حالمان خوب شود. خدمت به زائر پیاده امام رضا (ع) در چنین فضایی و در دورترین نقطه از مشهد، حس رضایت و آرامشی به ما میدهد که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست و همین حال را، ذخیره یک سالمان میکنیم و برکتش را بارها و بارها در زندگی دیدهایم و حاضر نیستیم از آن دست بکشیم.»آرینکیا به بخشی از خدمات موکب طی ۵ روزی که در ۶۳ کیلومتری جاده نیشابور مستقر هستند اشاره میکند و ادامه میدهد: «کار این موکب از یک کانکس و با خدماتی ساده شروع شد ولی به همت دوستان و خیرین، به وضعیت امروز رسیده است که توانستیم طی ۵ روز، بیش از ۲۰ هزار پذیرایی شامل غذا، دسر، نوشیدنی و میان وعدههای مختلف داشته باشیم. برخی روزها که اوج حضور زائران پیاده بوده است، ۱۰ هزارنفر در موکب حضور داشتند و به آنها خدمترسانی داشتیم. تمامی هزینهها نیز با کمک خادمان موکب و خیرینی که ما را میشناسند تامین میشود که همه اینها به خاطر ارادت به امام رضا (ع) و ایجاد حس خوب و آرامش در دل زائران است.»